kpt. Mscisława Kociejowski

Rodzina Kociejowskich wywodzi się z dalekiego Podola, następujących miejscowości: Trembowli, Irpemii, Winnicy nad Dnieprem.

Mscisław urodził się 4 września 1912 r. w Rosji na Uralu. Ojciec Eustachy ukończył Politechnikę Kijowską na wydziale zootechnicznym, uzyskując tytuł inżyniera agronoma, następnie studiował w Petersburgu w Instytucie Nieuropsychologicznyma. W Polsce, pracując kolejno na stanowiskach nadleśniczego, inspektora poleskiej Izby Rolniczej, dyrektora Państwowej Szkoły Ogrodniczo-pszczelarskiej w Mereczowczyznie, leśniczego, zmieniał służbowo miejsce zamieszkania, a dzieci zmieniały szkoły dość często. Mscislaw podstawy języka polskiego zdobywał w domu, ucząc się z Trylogii Sienkiewicza, następnie uczęszczał do szkół podstawowych i gimnazjów w kilku miastach polskich Grodnie, Wilnie, Chełmie i Warszawie. Absolwent Szkoły Sztuk Pięknych, studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na wydziale rzeźby u prof. Szczepkowskiego i bardzo starego już wówczas prof. Wyczołkowskiego, równocześnie ćwicząc na jachtach żeglugę na tzw. dziesiątkach, na których miał startować z kol. Zbigniewem Szymańskim na Olimpiadzie w 1936 r. w Berlinie (ostrzeżenie wywiadu). Jako członek oficerskiego klubu wojskowego jachtów w Warszawie był instruktorem żeglugi, nie będąc wojskowym.

Jako student przeplatywał studia z pracą jako instruktor na „Darze Pomorza” i „Zawiszy Czarnym”, którego ozdobę dziobową zaprojektował i wygrał w konkursie, montując z Kaszubami głowę Zawiszy Czarnego Sulimczyka. Brał udział w obronie Gdyni, został ranny w nogę i brodę, na szczęście dość lekko.

Po 10 dniach morderczej walki, z kolegami Januszem Grodzickim i Romanem Litwinem, przedzierali się przez okupowana Polskę na południe z planem przedostania się do Francji.

Osiagnął miejsce zamieszkania ojca w Dubicy. W lutym 1940 z ojcem i macochą (matka zmarła parę lat wcześniej) został wywieziony na Syberie do Irkuckiej Oblasti.

Tam w Tejszeckim rejonie (znalazło się ok. 10 tysięcy Polaków) tworzyli konspiracyjny ośrodek życia w łagrze. Po umowie polsko-sowieckiej w 1-szej grupie marynarki wojennej opuścił Murmańsk w załodze krążownika angielskiego „Trynidad”. W Anglii ukończył Państwowa Szkole Morską i przeniesiony na wniosek kapitana inp. załogowego, D-cy Daru Pomorza do marynarki handlowej brał udział w desantach Normandii Avoli i Salerno, pływal w konwojach atlantyckich.

Na pokładzie statku „Narwik” brał udział w największej akcji ratunkowej II Wojny Światowej. Odznaczony za wierną i niebezpieczną służbę na morzach, z grupą oficerów i marynarzy odmówił podporządkowaniu się admiralicji sowieckiej i w Baltimore opuścił statek „Opole”. W padzierniku 1945 r. dostaŀ zaoczny wyrok na 9 lat więzienia. Wielka niewiadoma. Jednak zdał egzaminy amerykańskie nawigacyjne i zaczął pływać w US Army Navy Transport na Dalekim Wschodzie, jako oficer nawigacyjny. Ukończył służbę jako staff-kapitan w 1962 r.

Do kupionej 1948 r. farmy sprowadził rodzinę z Afryki i Anglii. Bardzo trudne finansowo życie na farmie. Tragedie nie omijają Mcisława.

Śmierć zabiera kolejno najbliższe osoby: żonę piastunkę i jednocześnie druga matkę trzech córeczek, ukochaną córeczkę 14-toletnią Halinę, w Polsce umiera ojciec Eustachy.

Pracując w porcie montrealskim do osiągnięcia emerytury w 1977 r., ponownie zakłada rodzinę i z żoną Mirosławą z d. Salwin (córką ułana 1920, a później porucznika 1 Dywizji Pancernej gen. Maczka). W latach 70-tych wstępuje do SPK w Montrealu, a następnie przenosi się do Ottawy. Był również prezesem koła „Sybiraków”.